ផ្លូវ​ខេត្ត​សំដៅ​ដល់​ផ្លូវ​ដែល​មាន​ចរាចរណ៍​មធ្យម៖ ក- ផ្លូវភ្ជាប់​ចេញ​ពី​ក្រុង​នៃខេត្តមួយ ឆ្ពោះ​ទៅកាន់​ទីរួមស្រុក​ខណ្ឌ។ ខ- ផ្លូវបែក​ចេញ​ពីផ្លូវជាតិ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​ផ្លូវខេត្ត។ គ- ផ្លូវ​បែកចេញ​ពីផ្លូវខេត្តឬផ្លូវក្រុង ឆ្ពោះ​ទៅកាន់​ទីរួមស្រុក​ខណ្ឌ។ ឃ- ផ្លូវភ្ជាប់ចេញពីក្រុងនៃខេត្តមួយ ឆ្ពោះទៅកាន់ផ្លូវខេត្ត ។ ង- ផ្លូវបែកចេញពីផ្លូវខេត្ត ឆ្ពោះទៅកាន់ផ្លូវខេត្ត។ ច- ផ្លូវបែក​ចេញ​ពីផ្លូវខេត្ត ឬផ្លូវក្រុងឬផ្លូវទីប្រជុំជននានាក្នុងខេត្ត​ទៅកាន់​តំបន់​សំខាន់ៗ ដូចជា កំពង់ផែ ស្ថានីយ​រថភ្លើង អាកាសយានដ្ឋាន តំបន់​សេដ្ឋកិច្ច​ពិសេស រមណីយដ្ឋាន ទេសចរណ៍ ច្រក​ទ្វារ​ព្រំដែន​ទ្វេភាគី តំបន់​មានសក្តានុពលសេដ្ឋកិច្ច​មធ្យមផ្សេងទៀត។ ផ្លូវជនបទសំដៅដល់៖ ក- ផ្លូវ​ដែលភ្ជាប់​ពីផ្លូវជាតិ ផ្លូវខេត្ត ឆ្ពោះ​ទៅកាន់ក្រុង​ទីរួមស្រុក​ខណ្ឌ ទីប្រជុំជនឃុំ សង្កាត់ និង​ទៅ​ភូមិ។ ខ- ផ្លូវ​ដែលភ្ជាប់​ពីក្រុង ទីរួមស្រុក ខណ្ឌ ឆ្ពោះ​ទៅកាន់ក្រុង ទីរួមស្រុក ខណ្ឌ។ គ- ផ្លូវដែលភ្ជាប់ពីក្រុង ទីរួមស្រុក ខណ្ឌ ទៅទីប្រជុំជនឃុំ សង្កាត់។ ឃ-ផ្លូវដែលភ្ជាប់ពីទីប្រជុំជនឃុំ សង្កាត់ ទៅទីប្រជុំជនឃុំ សង្កាត់។ ង- ផ្លូវដែលភ្ជាប់ពីទីប្រជុំជនឃុំ សង្កាត់ ទៅភូមិ។ ច- ផ្លូវដែលភ្ជាប់ពីភូមិទៅភូមិ។ ឆ- ផ្លូវក្នុងភូមិ។ ផ្លូវរាជធានី ផ្លូវក្រុង និងផ្លូវទីប្រជុំជននានាក្នុងខេត្ត សំដៅដល់ផ្លូវថ្នល់ដែលស្ថិតនៅក្នុង​បរិវេណ​ភូមិសាស្ត្រ​រដ្ឋបាល​រាជធានីខេត្តដោយរួម​មានទ្រូងផ្លូវ ចិញ្ចើមផ្លូវ និងផ្លូវថ្មើរជើង។ រដ្ឋបាល​ថ្នាក់ក្រោម​ជាតិ​មាន​សិទ្ធិ​ក្នុង​ការ​គ្រប់គ្រង​និង​ចាត់ចែង​ផ្លូវថ្នល់​ក្នុង​សមត្ថកិច្ច​របស់​ខ្លួន។ រាល់​ការ​ធ្វើ​ផែនការ ការ​អភិវឌ្ឍ​ផ្លូវថ្នល់ ការសិក្សា គម្រោង​ប្លង់ ដែល​ទាមទារ​បច្ចេកទេស​ខ្ពស់ ​រដ្ឋបាល​ថ្នាក់​ក្រោម​ជាតិ​អាច​សុំ​ការ​ឯកភាព​ពី​ក្រសួង​សាធារណការ ​និង​ដឹកជញ្ជូន ឬ​ក្រសួង​អភិវឌ្ឍន៍​ជនបទ​ទៅតាម​ជំនាញ​របស់​ក្រសួង និង​ត្រូវ​គោរព​តាម​បទប្បញ្ញត្តិ​បច្ចេកទេស បទប្បញ្ញត្តិ​នគរូបនីយកម្ម និង​បេតិកភណ្ឌ និង​ស្រប​តាម​បទប្បញ្ញត្តិ​នៃ​ច្បាប់៕